Παρουσίαση

Ο Δημήτρης Δαφέρμος διετέλεσε καθηγητής Φιλόλογος στα Δημόσια Γυμνάσια Αρρένων και Θηλέων Ρεθύμνου και στο Γυμνάσιο Πανόρμου Ρεθύμνης την περίοδο 1945-1971 και ταυτόχρονα δίδασκε σαν καθηγητής βιολιού στο Ωδείο Ρεθύμνου. Η κοινωνική δράση του, ήταν πλούσια και αξιομνημόνευτη, καθώς υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του πνευματικού σωματείου «Πνευματική Εστία», μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Ρεθύμνου (ΕΛΜΕΡ), ιδρυτής και Πρόεδρος του Τουριστικού Συνδέσμου «Το Αρκάδι» και πρωτοστάτησε στην Τουριστική προβολή του τόπου, με δημοσιεύματα, ραδιοφωνικές ομιλίες και με την έκδοση πρόχειρου Τουριστικού Οδηγού το 1961.
Σαν επιμελητής του Αρχαιολογικού Μουσείου Ρεθύμνου, ανάσκαψε τον Ιούνιο του 1947, τον πρώτο Μινωικό Τάφο του Ρεθύμνου, στην συνοικία Μασταμπάς. Διετέλεσε επίσης Πρόεδρος του Συλλόγου Πολυτέκνων Νομού Ρεθύμνης, θέση στην οποία επανεκλεγόταν μέχρι τον θάνατο του. Ανέπτυξε πλούσια δημοσιογραφική δράση.
Ήταν συνεργάτης των Ρεθυμνιώτικων Εφημερίδων «Βήμα» και «Κρητική Επιθεώρησις». Επίσης του επιστημονικού περιοδικού του Ηρακλείου «Κρητικά Χρονικά», του λαογραφικού περιοδικού Χανίων «Κρητική Εστία», του τουριστικού περιοδικού Αθηνών «Τουριστική Κρήτη», του λογοτεχνικού περιοδικού Αθηνών «Κρητική Πρωτοχρονιά». Ήταν τακτικός συνεργάτης του Ραδιοφωνικού Σταθμού Χανίων, απ’ όπου μεταδόθηκαν 100 περίπου ομιλίες του, με θέματα σχετικά με την Κρήτη, από σκοπιά ηθογραφική, ιστορική, λαογραφική, αρχαιολογική, πολιτιστική. Τέλος ασχολήθηκε με την ποίηση και την πεζογραφία.
 

Ο λογοτέχνης Παύλος Κεδραίος, έψαλλε με τη Μούσα του, την καλλιτεχνική, την ποιητική φλέβα και την ολόψυχη αφοσίωση στο λειτούργημα του Δημήτρη Δαφέρμου, ως την τελευταία πνοή του:


«Από τα γονικά σου Τρισεύγενη η μοίρα σου

δίδαξε της Τέχνης άπιαστη μορφή

και σού ‘δωκεν στο χέρι Αυλό και Λύρα

για να γευτείς των Αθανάτων την τροφή.

 

Την καρδιά σου εφλόγισεν πλημμύρα
η αγνότης, η πίστη, του ωραίου η κορφή
και πλάνταξε η ψυχή σου από τα μύρα
της Τέχνης, που τραγούδαγες κάθε στροφή.

Ραψωδός, με Λύρα θεϊκιά Απολλωνία!
Ποιητής γλυκός με στίχο σμιλεμένο
Στης Κρήτης την ψυχή την προαιώνια!
Δάσκαλος της γενιάς εσύ,
το αμόνι δεν ένοιωσες του Χάρου!
Ανδρειωμένο σε βρήκε ορθό....στου Διγενή το Αλώνι».



Ο Παύλος Κεδραίος, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Θεοχάρη Εμμ. Σαριδάκη, που το είχε ψεύτικη ταυτότητα σωτηρίας στην Κατοχή, υποσημειώνει στο ποίημά του: «Το σοννέτο αυτό, εγράφτηκε για το φίλο Ποιητή και Μουσικό Δημήτρη Γ. Δαφέρμο από το Ρέθυμνο, που τόσα και τόσα είχαμε ζήσει μαζί και είχαμε στοχαστεί καλά, για τον τόπο μας και που πέθανε, αλήθεια ορθός, επάνω στο καθήκον του».

 

Το έργο «Η ΦΡΟΝΙΜΗ», οι παλιότεροι ίσως να το θυμούνται, καθώς είχε δημοσιευτεί σε συνέχειες στην εφημερίδα μας «Κρητική Επιθεώρηση» το 1967, αλλά σαν βιβλίο είχε μείνει ανέκδοτο. Αυτό το ανέλαβαν τα παιδιά του Άλκης και Γιώργος Δαφέρμος, καθώς το θεωρούσαν ανεκπλήρωτο χρέος στη μνήμη του. Αναφέρεται στην Υστερομινωϊκή Κρήτη, και συγκεκριμένα στο βασίλειο της Οάξου (σημερινή Αξός, πατρίδα του συγγραφέα). Είναι ένα βιβλίο που με μυθιστορηματικό τρόπο διηγείται τις περιπέτειες της Φρονίμης, κόρη του Βασιλιά της Οάξου, Ετέαρχου. Η μοίρα, με την βοήθεια ενός χρησμού του Μαντείου των Δελφών, έστειλε την ίδια και τον γιο της Βάττο, οικιστές στη Λιβυκή χερσόνησο.

 


Αρχική Σελίδα  Ι   Επιστροφή